Steeds vaker komen we nu landgenoten tegen. Er zijn bijna geen andere Europeanen, die zoveel fietsen als Nederlanders en we groeten elkaar gewoon in het Nederlands, zelfs zonder dat we kennisgemaakt hebben en niemand vindt dat gek. Een enkele keer is het een Belg, maar die verstaan ons ook!
Gisteravond kwam er iemand in het restaurant van ons hotel en die meneer groette ons dus ook gewoon in het Nederlands. Het viel op dat hij ABN sprak op een wel erg Gooische manier en ja hoor: hij woont in Blaricum (kent u Blaricum?, vroeg hij)
Hij vertelde kortgeleden nog een Huizer echtpaar te zijn tegengekomen op de route, dus, samen met de Eemnesser van een paar weken geleden, is het Gooi behoorlijk aanwezig op deze route.
Het leuke van het fietsen in het algemeen is dat je zo snel met iedereen in gesprek komt, ook met de plaatselijke bevolking van onze logeeradressen.
Onderweg zijn nu heel veel wandelaars, die over het algemeen verder weg van de grote weg wandelen. Het nadeel van de fietsroute in Spanje is dat je de helft van de tijd op honderd meter afstand van de grote weg fietst, iets wat in Frankrijk nauwelijks voorkomt. Het is wel logisch als je bedenkt dat er door de bergen niet zoveel wegen gaan, maar wel een beetje jammer.
Vandaag plofte een bijzondere pelgrim naast ons neer met hele zere voeten.
Het was een jongeman, die uit Zuid-Korea was komen vliegen en veertig dagen de tijd heeft om de route te lopen vanaf St. Jean-Pied de Port. Hij heeft maanden gewerkt om de vliegreis te betalen. Wat fantastisch dat je dan toch met elkaar kunt praten! We hebben onze kersen met hem gedeeld en elkaar Buen Camino toegewenst. Dat laatste wordt je de hele dag toegeschreeuwd. We worden er een beetje lacherig van, want zo serieus hebben we het allemaal niet bedoeld, maar het doet wel goed.
Onderweg waren we nog even bij een zogenaamde "refugio", waar pelgims kunnen uitrusten en slapen en eventueel ook eten. Wij zijn daar te oud voor, zei de Blaricummer en dat is ook zo. Een klein hotelletje is toch prettiger dan met tien man op een slaapzaal.
Deze refugio, in Villamayor de Monjardin is in het verleden beheerd door een kennis van ons en we hadden beloofd er een foto van te sturen.
Verder op de foto's de Ebro in Logroño, waar we vannacht verblijven en een vergezicht (wazig, want het was bewolkt) vanaf de bergen op Logroño.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.