Vandaag hebben we een gedwongen rustdag. Mijn band was vanochtend weer helemaal plat. Het gezegde over de zondagssteek blijkt in dit geval dus op te gaan! We besloten de fiets per taxi te laten vervoeren naar een fietsenmaker in een stadje 18 km verderop. Daar is de meegenomen reserveband in het achterwiel geplaatst, want de lekke bleek een hele reeks kleine gaatjes te hebben, veroorzaakt door gruis langs de weg. Bert is terug gefietst naar ons hotel in Frómista, waar we nog een dagje bijgeboekt hebben. De zon schijnt vandaag, maar het is erg fris. Het lijkt nog geen 20 graden te zijn.
Morgen weer verder, we moeten nog ongeveer 460 kilometer gaan, dus we gaan nu steeds zeggen: we zijn er bijna.
Raar zal dat zijn, want we genieten erg van de reis, die voor ons belangrijker is dan de aankomst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.