De Dender en de eerste klimmetjes

Gisteren vervolgden we onze weg tot Ninove en vandaag fietsten we verder tot Tournai. Heel lang langs de prachtige Dender, lekker vlak (zie foto), maar vandaag veranderde het landschap al snel: heuvels en dus ook prachtige uitzichten.
Het aantal Hollanders neemt toe nu we verder op de route zijn en vandaag hadden we een heel bijzondere ontmoeting met een man (zo te zien van onze leeftijd), die voor de achtste keer naar S. de Compostela reed. Hij doet dat ieder jaar (!) en vervolgt daarna zijn weg, dwars door Spanje naar Malaga, waar hij een vakantiehuis heeft.
Zoals dat meestal gaat, vroeg hij waar we wonen en, na een uitgebreide toelichting van onze kant (vanwege het onbekende Huizen: bij Blaricum, aan het Gooimeer enz.) zei hij: ik hoef jullie dus niet uit te leggen waar Eemnes ligt: mijn woonplaats, aan de Patrijzenhof om precies te zijn.

Heel grappig, maar we durfden nauwelijks te zeggen dat wij al vanaf zondag onderweg zijn, want hij vertelde dat hij gisteren (vrijdag) vertrokken was en 160 km. per dag reed. Nou ja: zo blijven wij tenminste nederig. Wėl hadden we nadien de discussie of hij echt van onze leeftijd is òf dat je van fietsen misschien een ouwe kop krijgt.
Niks te klagen over lijf en leden en fietsen of het weer: het gaat voorspoedig en we genieten dagelijks van een lekker biertje na afloop van onze bescheiden vijftig à zestig km.

Maria, de was en wielerkanjers

Een fietsdag kent soms vreemde overgangen: vanochtend in het Mariapark in Oostmalle een kaars aangestoken en daarna in Mechelen wachtte de was.
Gelukkig lag daar tussenin de mooie Nete, weer zo'n prachtig riviertje in België.
Vanavond in Mechelen de aankomst van een heleboel helden meegemaakt : fietsen voor "kom op tegen kanker". Zie www.1000km.be
Een fantastische happening! En zo val je, al fietsende, van het een in het ander.

België

Vandaag helemaal droog in België aangekomen. In het plaatsje Oost-Malle. Dat is in de buurt van Rijkevorsel. Het werd zelfs nog flink warm vanmiddag. Een prachtige tocht langs een kronkelend riviertje: de Mark. Wie heeft daar ooit van gehoord?
Vanochtend was de dienstdoende receptioniste verbaasd over de bagage in de gang, maar ze trok de conclusie dat we met een groep moesten zijn. We trekken bekijks met zoveel tassen en het helpt niet als we zeggen dat er weinig gewicht in zit :-(
Geen foto's vandaag en dat is wel even rustig, want het uploaden van de foto's kost heel veel tijd en lukt nauwelijks als we niet thuis zijn, leve Ziggo!

Mooi Zuid-Holland

Nog nooit hebben we zoveel molens gezien, niet alleen in Kinderdijk (zie foto), maar eigenlijk al vanaf Haarlem. Dat zie je nooit goed als je in de auto zit.

 En dan kan je zomaar opeens trots worden dat je een Hollander bent. Al eeuwen vechten we tegen het water (of hebben we een verbond gesloten mèt het water?) en we zijn er nog steeds!

Wij hadden vandaag ons eigen gevecht tegen het water, maar dat kwam uit de hemel: nat...natter...natst!
Aangekomen in Made (een verblijf, ons aangeboden door Henk en Leny, waarvoor dank!)
Verbouwereerd constateerden wij dat we de bruidssuite kregen toebedeeld, voorzien van een hemelbed en een spiegelwand van een meter of zes.
Of dat nou zo leuk is als je 65 en bijna 66 bent?

Vandaag echt bij de startstreep in Haarlem begonnen. Ondanks de slechte weersvoorspelling zijn we vrijwel droog overgekomen in Zevenhuizen. Alleen op de laatste kilometer begon het te regenen. De gastvrouw van de B&B had worteltaart voor ons gebakken. We moeten zo niet doorgaan, want al het gewicht moet de bergen nog door!
Wat is alles mooi groen in mei en alle bloemen aan de waterkant zijn mooi kleurig.
In deze tijd van het jaar is Nederland op z'n mooist, vinden wij.
De route voert ons over paden en wegen waar we anders vast niet zouden komen.

De eerste dag

Een prachtige dag,

Zondagmorgen, kwart over negen: uitgezwaaid door familie en buren, vertrokken wij naar Haarlem voor de eerste rit (en vooruit: de eerste stempel).

Voorjaar, wind door het kortgeknipte haar en zon op je toet: het is er weer, dat fietsgevoel, alleen te herkennen door fietsfans!

Onderweg bleek dat Bert voortdurend in mijn slipstream hing, waardoor hij in Naarden bijna de vestinggracht indook, naar zijn zeggen door een onverwachte stop van mij. Hij beloofde meer afstand te bewaren. Vlakbij het Amsterdamse bos verloor ik even mijn evenwicht ( o ja: schoen zat nog vast aan trapper), maar we hielden elkaar perfect in balans. Daar kan enige symboliek in gevonden worden! 

Materiaalpech?

Gisteren nog snel naar de fietsenmaker gegaan, want mijn fiets produceerde een krakend geluid bij de vooras. De schrik sloeg ons om het hart! Gelukkig was het te repareren (goede fietsenmaker: Westeneng).
Fietsenmaker en ik vragen ons af of Bert soms te fanatiek heeft schoongemaakt vorige week? Hem kennende, is dat mogelijk de oorzaak :-). Ik heb makkelijk praten: ik heb van mijn leven nog nooit een fiets schoongemaakt!
Het lijkt in ieder geval opgelost.
We kijken uit naar ons vertrek, dat ineens heel dichtbij komt!

Gewoon thuis

Prachtig, toch? Genieten, gewoon nog thuis voor de deur....

Route

Nog drie weken en nu gaat het toch al wel een beetje "kriebelen". Voor wie het leuk vindt hebben we een foto van de route gemaakt. Ons streven is natuurlijk om het tot Santiago vol te houden, maar het gaat niet alleen om de aankomst, maar vooral om de tocht (we horen jullie denken: ha......een voorbehoud en dat is ook helemaal waar :-)

Oefenen..oefenen...oefenen

Zo'n drie keer in de week fietsen we door ons mooie landje en we boffen heel erg met het mooie voorjaar.
Vandaag was het extra leuk, want we hebben gebruik gemaakt van een "happen en trappen" -arrangement. Heel erg hard getrapt, want er was veel wind, maar ook heerlijk gegeten onderweg.