maandag 13 juni 2016

De laatste dag

Vandaag is de laatste dag van onze vakantie. We hebben, tot en met vandaag, maar 1 keer een echte bui van een half uur gehad en een keer of twee een beetje miezerige regen. De rest van de ruim vier weken was het stralend mooi weer.
Het was weer een mooi avontuur, al was het moeilijker dan we dachten. Nog nooit hadden we zulke slechte wegen en paden. We zijn daardoor niet aan het laatste deel van de rit toegekomen, want dat zou echt te lang gaan duren. Jammer, maar wie weet is dat nog een rit voor de toekomst, als we gezond blijven, want dat weet je maar nooit op onze leeftijd.
Gisteren hebben we eerst heerlijk gewandeld tot het museum-eiland en daar besloten we een rondvaartboot op de Spree te nemen, want het was warm en we waren moe van het lopen. Op een boot krijg je een goede indruk van de wijken en bezienswaardigheden van een grote stad.
Bij terugkomst hebben we het Pergamonmuseum bezocht, wat erg indrukwekkend was. Bert was daar nog voor de "Wende" geweest, in de jaren tachtig en later, in de jaren negentig, konden we er niet in, want het was gesloten vanwege een verbouwing.
Verder zijn we nog naar de Potzdamer Platz geweest en naar Alexander-Platz, maar ook daar waren we al eerder geweest. In Berlijn wordt voortdurend gerestaureerd of gebouwd. In alle richtingen zie je grote kranen staan. Vandaag zijn we in de grote televisietoren geweest, waar je meer dan tweehonderd meter boven de stad een mooi overzicht krijgt.
We zijn ook nog even wezen winkelen, maar daarvoor moet je niet in Berlijn zijn. Eigenlijk vinden we het zelf ook niet zo leuk, dus dat duurde maar even.
Wat ons opviel is dat er zoveel om die mooie, oude gebouwen en gedenkplaatsen heen wordt gebouwd. Naast de Gedächtniskirche staat een soort wolkenkrabber, die het hele monument in het niet doet vallen. Er is daardoor veel lelijker geworden of bijna aan het oog onttrokken in de laatste decennia. Jammer is dat.
Toch is er, zeker als je er nog nooit was, erg veel te bezichtigen.
Morgen gaan we met de trein naar huis en dat is ook mooi, vooral met de herinneringen aan deze vakantie en de rest van de zomer nog voor de boeg.
Op de foto: een blik op het Museum-eiland vanaf de rondvaartboot.

zaterdag 11 juni 2016

Berlijn

We waren al voor twaalf uur in Berlijn, dankzij de trein. Ons hotel staat een paar honderd meter van het Centraal Station, is enorm groot en staat in een straat met meerdere van dit soort kolossen.
Het is jammer dat dit soort oude steden meestal zo vol staat met lelijke gebouwen.
In Berlijn is veel moois en veel lelijks vlak bij elkaar te vinden. Net als in de jaren negentig, viel het ons op dat, bijvoorbeeld, de Brandenburger-Tor veel van zijn glorie verloren heeft sinds er links en rechts gebouwen (bijna) tegenaan gebouwd zijn, die er totaal niet bij passen.  Dit keer is de stad ook op bijna alle groene plekken omgeven door dranghekken om het voetbalpubliek niet de kans te geven wild te kamperen. Het is me wat! Zelfs de Brandenburger- Tor is beschermd met hekken. Na een lange wandeling langs "Unter den Linden" en verder, zijn we ook maar even een biertje gaan drinken op het grote plein voor het station, waar het grootste tv-scherm ooit stond opgesteld en zagen de laatste twintig minuten van Zwitserland tegen Albanië.
Het is even puzzelen wat we morgen en maandag gaan doen, want we hebben vroeger al veel bezocht. Als het weer is zoals vandaag, is het geen straf om lekker door de stad te wandelen.
Voor ons, als provinciaaltjes, levert zo'n stad toch weer aparte raadsels op. Het hotel is zo groot dat we maar met de fiets naar de kamer op de zesde verdieping zijn gegaan om eerst de bagage weg te zetten. Daarvoor moesten we, apart van elkaar, met de lift. Nou: dat duurde even: om de beurt gingen we omhoog en vervolgens weer omlaag, maar de zesde verdieping leek niet te lukken. Uiteindelijk was Bert, na verschillende pogingen, toch op de zesde gekomen en was ik voor de zoveelste keer weer beneden aangekomen. Een vriendelijke dame legde uit dat we, behalve op de knop moesten drukken, ook ons kamerpasje moesten gebruiken. Tja...dat moet je dan wel weten natuurlijk. Toen we de fietsen vervolgens zeven (!) verdiepingen lager in de garage hadden gezet, ging de deur naar boven niet meer open. Pas toen we de knop "receptie" probeerden, sprong hij open. Op de foto's: hetBundestag-gebouw met alle wachtenden ervoor (de vorige keer hebben we meer dan een uur in de ijzige vrieskou moeten staan en nu is het echt heet, dus die slaan we over), streetdancers  en de Brandenburger-Tor. Ook nog een eekhoorn, die van tafel tot tafel sprong.
Ik hoop dat de foto's goed overkomen, want de verbinding is slecht (450 kamers).






















vrijdag 10 juni 2016

Angermünde

Veel wind vandaag op wat, voor wat deze tocht betreft, de laatste fietsdag. Het weer is onveranderd mooi, maar er staat een harde wind, die we (gelukkig maar) de meeste tijd in de rug hadden. Helemaal blij waren we daarmee omdat het stuk naar Angermünde erg heuvelachtig is. Onderweg veel hele mooie meren, onder andere de Unter- en Oben-Ueckersee. Vreemd daarbij is dat de Unter- bovenaan ligt.
Morgen gaan we een klein stukje met de trein vanuit deze mooie, maar wat ongezellige stad Angermünde naar Berlijn, waar we een paar dagen blijven om dinsdag met de trein terug naar Amersfoort te gaan.
De vakantie hier duurt dus aanmerkelijk korter dan we gedacht hadden. Het was een erg mooie tocht, maar we hadden al ver voorbij Berlijn willen zijn op dit moment, want het was me wat met de wegen en fietspaden! We zagen ook weinig mede-fietsers, wat op al onze fietstochten wel anders was.
We hebben geen spijt, het was interessant en heel erg mooi, vooral langs de Oostzee-kust. We kunnen wel stellen dat we totaal onvoorbereid waren op de slechte paden en dat dat niet echt prettig was, al hebben we geen schade geleden.
We hadden ook niet verwacht dat de overgang naar de voormalige DDR nog zo duidelijk te merken is. Het is een heel bijzonder gebied, waar het over grote stukken erg rommelig en ongezellig is en dan ineens weer een stuk weelderigheid met grote en luxe huizen opdoemt.
De enorme oerbossen zijn heel indrukwekkend. Dat hebben we nog weinig gezien en ook dat wisten we niet, maar daarvan kan je alleen maar genieten (als je niet verdwaalt😄).


Natuurlijk berichten we nog over Berlijn.
Op de foto's: alweer de baksteen-architectuur, dit keer in de hanzestad Prenzlau, één van de vele klaproosvelden (hier en daar ook al lavendel gezien en geroken) en de Unter-Ueckersee, die dus eigenlijk de bovenste is.

donderdag 9 juni 2016

Prenzlau

Alweer een schitterende dag wat het weer betreft. Ook het fietsen was vandaag weer door een mooie omgeving en, omdat we niet meer de route uit ons boekje volgen, maar de Duitse Berlin-Usedom in omgekeerde richting, gaan we over veel betere wegen. Wel rijden daar ook auto's, in tegenstelling tot de Hanzen-route. Minder bos nu en veel landbouwgrond met erg veel windmolens. Duizenden passeren we. Met zulke aantallen is het wel erge horizonvervuiling! Prenzlau is een mooie stad en de laatste hanzestad, die we bezoeken. Er werd hier flink gebombardeerd door het Rode Leger in 1945.

We delen de route naar Berlijn in stukjes, want Berlijn geeft de enige mogelijkheid om rechtstreeks per trein naar Nederland te gaan zonder overstappen. De hele route terug naar Nederland zou teveel tijd in beslag nemen. We zijn nu een paar weekjes eerder thuis, maar dat is niet zo erg. In Nederland zijn we ook nog lang niet uitgefietst.
Gisteravond was het even doorzetten geblazen en wisten we weer waarom we, normaal gesproken, nooit naar een Griek gaan om te eten. Dit keer hadden we geen keus, dus het moest maar. We bestelden met ons tweetjes 1 menu en dat was me toch een hoeveelheid vlees, friet en aardappelkroketjes....Zie de foto's. Één van de foto's laat het uitzicht zien vanuit onze hotelkamer. Dat was nogal een tegenstelling tot de dag ervoor, maar de stad Strasburg is nogal armoedig en echt Oostduits.
Verder kwamen er diverse mails en berichten binnen vanwege het feit dat Bert vandaag 68 is geworden. Dank daarvoor!




woensdag 8 juni 2016

Strasburg

Vanochtend zijn we al vroeg vertrokken uit het mooie hotel in Ueckermünde, waar we al voor zes uur gewekt werden door geren en gebonk boven onze hoofden.
Volgens ons waren het boommarters en geen muizen, want ze gingen van tijd tot tijd enorm tekeer. Volgens de hoteleigenaar is er een kat op het terrein, maar dat moet wel een hele bijzondere geweest zijn, met meer dan vier pootjes en met klompen aan. De kamers waren in een soort van semi-bungalows, waarboven natuurlijk een soort vliering en veel bomen eromheen. Een ideale omgeving voor marters.
De eerste kilometers moesten we door een enorm bos, waar we, behalve aan het begin, geen enkele richtingaanwijzer of routebordje aantroffen. Ook geen levende ziel trouwens. Al snel waren er splitsingen, waar we voor de meest logische windrichting kozen, maar als de zon de ene keer voor je en de andere keer achter je staat, ga je toch twijfelen. Zo'n anderhalf uur later in dat enorme bos, waarin we maar negen kilometer van de route hadden afgelegd, kwamen we eindelijk in de bewoonde wereld. Eigenlijk werden we gered door onze gps (mio), die op zeker moment toch begon af te tellen, waardoor we zeker wisten dat we de goede richting kozen. (Met in het achterhoofd dat zo'n ding niet altijd het juiste signaal opvangt).
Soms vinden we onszelf wel een beetje dwaas, maar deze route is zó slecht opgeschreven en aangegeven dat we het in ieder geval niet aan onszelf te wijten hebben.
Het is hier echt heel mooi en dus heel erg bosachtig 😉.
Op de foto staat de watertoren, waar we vannacht (naast) slapen.
Het is hier in Strasburg ook weer erg oostblokachtig met grote, verlaten fabriekshallen en gebouwen uit de DDR-tijd.
Ook vandaag weer super-weer. Het gaat wat minder worden volgens de berichten


dinsdag 7 juni 2016

Ueckermünde

Vandaag was de route heel erg mooi. Natuurlijk waren er ook weer wat slechte paden, maar het was een stukje beter dan gisteren. Geen valpartijen en minder ergernis. De route valt nu samen met de fietsroute Berlin-Usedom en misschien gaan we die verder wel in omgekeerde volgorde fietsen. Het is veel drukker op de route, maar we denken dat de paden op deze, heel bekende, route over het algemeen beter zullen zijn dan onze eigen Hanze-route.
We kwamen door het prachtige natuurgebied Anklamer Stadtbruch. Dat is een soort veen/moerasgebied en ook een prachtig bos. Het was er zó stil dat je alleen vogels en kikkers hoorde!
De foto's namen we in dat gebied en de andere foto is het uitzicht vanuit ons hotel van vandaag. Mooi, aan een zeearm van de Oostzee.



maandag 6 juni 2016

Anklam

Alweer een stukje verder. We zijn nu in Anklam en de tocht was weer heftig, hoor! De paden worden eerder slechter dan beter en ook de wegen zijn erg slecht met kuilen, gaten en ribbels. Het lijkt wel of er in de DDR-tijd niks aan onderhoud is gedaan. De fietspaden zijn soms van betonplaten, die zo erg afgesleten zijn dat het ijzervlechtwerk er doorheen steekt.
In een poging om die gevaarlijke ijzeren punten te ontwijken,  kwam ik met mijn voorwiel in een richel terecht, die ontstaan was doordat de platen in de lengte twee aan twee gelegd zijn en in al die jaren een stuk van elkaar en schots en scheef liggen.
Met een vreselijke schreeuw (beetje overdreven misschien, maar dat was de angst) stortte ik van het fietspad een stukje naar beneden en recht in de brandnetels. Mijn fiets viel boven op me en Bert moest me letterlijk onder mijn fiets vandaan halen. Ik merk, ook wel eens met skieën, dat we beiden nog wel tegen een stootje kunnen, maar zo'n brandende rechterkant van je lijf blijf je echt wel even voelen.
Gelukkig liep het dus goed af, maar dit was wel de limit. Eigenlijk is het een geluk dat het niet eerder gebeurde en erger afliep! We gaan nog een paar dagen door en dan naar Berlijn, waar we een aantal dagen willen blijven en dan kunnen we daar met een rechtstreekse verbinding terug met de trein naar Amersfoort.
De route blijft meer dan prachtig, dus het is wel erg jammer. De temperatuur blijft ver boven de twintig graden en de wind is lekker koel. Hier en daar toch wat rood verbrand vel, ondanks het smeren, maar dan maar weer een tshirt met mouwtjes aan, dat scheelt.
We gaan nog genieten van de laatste periode en doen voorzichtig op de stukken die we nog gaan fietsen.
Op de foto's: fris windje op de pier in Lubmin, aan het begin van de pier was ons hotel. Vandaag maakten we een foto van het postkantoor van Wolgast, ook weer met die grappige baksteen-architectuur
.




zondag 5 juni 2016

Lubmin

We besloten toch maar niet op Rügen te blijven. Het is een mooi eiland, maar het is niet mooier dan de rest van de kust. Bovendien, zoals we gisteren al aangaven, is het hier een beetje DDR-achtig.
Het werd weer een soort mountainbike-tocht. Langs de mooie kust, maar over een erg slecht pad. We kwamen vandaag een eenzame Nederlander tegen en een Nederlands stel. Iedereen heeft het over de slechte paden. Het weer is geweldig, dus we moeten niet klagen, maar we gaan waarschijnlijk niet verder dan Berlijn, omdat we van daaruit met de dagtrein eventueel rechtstreeks naar Amersfoort kunnen reizen. Berlijn heeft zoveel te bieden, dat we daar ook een aantal dagen kunnen verblijven. We zien wel. In ieder geval gaan we het aantal kilometers per dag terugbrengen, want anders wordt het wel erg hard werken in onze vakantie.
We verblijven momenteel in een hotel aan het strand en je wilt niet weten wat voor hotel! Het uitzicht is prachtig, maar het lijkt een voormalig bejaardenhuis met verhoogde bedden en een stang om je aan vast te houden onder de douche! Het ruikt naar Voor Anker (voor de Huizers die dit misschien lezen).
We kregen er de slappe lach van: zal zoiets onze toekomst zijn? Dan kunnen we nu alvast wennen.
Op de foto's: de hanzestad Greifswald met weer de bekende geveltjes in baksteenarchitectuur, boten langs de zeearm Ryck en de boulevard voor ons hotel.


zaterdag 4 juni 2016

Poseritz op het eiland Rügen

Vannacht slapen we op het eiland Rügen. Dat is een eiland, dat een beetje Pools aandoet, want de plaatsnamen eindigen allemaal op ....itz of ....ow.
Eigenlijk zouden we hier wel een dagje willen stoppen, want de fietsen hebben wat onderhoud nodig. De versnellingen gaan wat ratelen, maar we zijn in een soort van, wat ik maar Oostblok-) hotel noem. Het is erg rustig en het is ook een prachtige omgeving, maar ze zitten hier niet echt op ons te wachten, zo lijkt het. We hebben nog geen glimlach gezien, dus die maken we zelf maar!
De pitstop komt een andere dag wel, niks aan te doen.
Onderweg reden we weer langs de Oostzee-kust (prachtig, verveelt nooit) en kwamen we via de hanzestad Stralsund op dit eiland.  Behalve hanzestad is dit ook een prachtige badplaats. Op het fietspad werden we  afgesnauwd door een "stral" -bezopen mafkees, die met zijn vuisten zwaaide dat we niet moesten bellen. Moet kunnen, we waren niet echt bang.
De regionale bewoners klagen hier ook over de fietspaden. We hebben ze vandaag op dit eiland dan ook een beetje vermeden door op de verkeersweg te gaan rijden. Gevaarlijk, dat wel, maar je moet kiezen, we waren gewaarschuwd voor de fietspaden. We hebben het overleefd en het was het mooiste weer van de wereld. Bijna 29 graden, zoals ook verwacht werd. Dat moet wel een beetje te maken hebben met Maria in mijn



fietstas!

vrijdag 3 juni 2016

Barth

Via het schiereiland Fischland en Darss zijn we nu in Barth aangekomen. Alweer hadden we prachtig weer. De weersverwachting zei dat het 27 gr. zou worden, maar door de zeewind voelt het een paar graden koeler. Het was een schitterende tocht. We bezochten de vuutoren van Darss en konden bovenop prachig alle kanten uitkijken. De bovenste trans liep en beetje scheef af en bezorgde mij rubberen benen.
Onderweg reden we weer door grote bossen en langs moerassen, alwaar we aan de lopende band werden gestoken door muggen, ondanks de citronella-spuitbus.

De fietspaden zijn nog steeds over grote stukken erg slecht. Ook dat lijkt ons in China beter. Met de wifi-verbinding lijkt het goed te gaan.
Langzaam maar zeker komen we steeds dichter bij de Poolse grens, maar voor het zover is, buigen we af naar "beneden".
Op de foto's het uitzicht vanaf de vuurtoren, onze benen op een soort omgekeerde selfie, het moeras enz.





donderdag 2 juni 2016

Dierhagen

Wat zijn wij een geluksvogels! We hebben zulk prachtig weer: felle zonneschijn en een lekker windje. De tocht ging eerst een stuk langs het mooie, eindeloze strand (je vraagt je weleens af waarom er zoveel Duitsers naar Nederland komen voor het strand). Later fietsten we door de Rostocker Heide, meer bos dan heide eigenlijk, waar het volgende gebeurde: we zaten op een boomstronk ons brood te eten, toen het plotseling naar brand rook. We waren midden in dat grote bos en dat is toch geen fijn gevoel. Plotseling kwam er heel veel rook naar ons toe en daarom hebben we een, toevallig passerende, man in een tractor met boomstronken naar ons toegewenkt. De man stopte inderdaad en bekeek wat er aan de hand was. Er bleek, op zo'n twintig meter van ons af een bosbrand begonnen te zijn. Hij belde snel de brandweer en begon zelf met een plank de brand te lijf te gaan.
Ik ben, eerlijk gezegd, in dat soort bossen altijd erg bang in een brand terecht te komen, dus zijn wij er maar snel vandoor gegaan.
Vandaag staken we de Warne over en we zijn nu in een mooi hotel in Dierhagen. Hier is wel een prima wifi-verbinding.
Tot nog toe hadden we, in tegenstelling tot de rest van Duitsland, alleen maar


in de nacht een beetje onweer en uiteraard hopen we dat het zo blijft

Van Wismar naar Börgerende

We hadden een pittig dagje vandaag: heuvels en slechte fietspaden met keien en  erg veel wind. De lucht was superblauw en de zee is prachtig. Het is een mooie route, maar het is erg jammer dat het soms zo moeilijk rijden is op die paden. Je kunt niet goed op je omgeving letten op die slechte stukken.
Wismar was een erg mooie stad met veel groen en prachtige gevels. Op de foto staat rechts een pandje uit 1340! (het donkere), links, een raadsgebouw uit de zeventiende eeuw.
De watertoren is door een Utrechtse beeldhouwer gemaakt, ik geloof in de achttiende eeuw en voorzag een paar eeuwen de stad van water. Onderweg zagen we klaprozen en korenbloemen en zelfs lama's.



Vandaag gaan we verder langs de zee. Het is tien km. lang een grindpad, hopelijk is het goed berijdbaar.
De verbinding via Wifi is hier weer erg slecht. De hoteleigenaar van vannacht zegt dat het in China beter is dan hier! Er is nog veel gelijk te trekken in Europa!

dinsdag 31 mei 2016

Wismar

Vanochtend hebben we maar iets meer dan twintig km. gefietst. We zijn nu in de mooie stad Wismar en het onweert een beetje. Gelukkig dat het vandaag is, want fietsen en onweer maakt ons best angstig. De route plannen wordt veel lastiger nu. Er is niet gemakkelijk onderdak te vinden hier. Gelukkig hebben we vandaag weer wifi, zodat we ook booking.com weer tot onze beschikking hebben. Dan lukt het soms beter, maar de hotels en andere overnachtingsadressen zijn erg dun gezaaid en ook het routeboekje vermeldt weinig tot niks. We moeten al dagen vooruitkijken en de route is dus soms lang en soms kort.
Als we dit hadden geweten, hadden we misschien wel niet deze route gekozen, maar vanaf omgeveer Bremen ofzo de Wezer of de Elbe gaan volgen.
De komende tijd gaat bepalen of we de route helemaal volgen of bijvoorbeeld in Berlijn de trein nemen en ergens anders gaan fietsen. Het neemt veel tijd in beslag om steeds maar weer te moeten zoeken, maar aan de andere kant is het een prachtige route.
We hebben Maria nog steeds in de tas zitten, die moet maar en beetje helpen.
Het onweer wordt wat minder en dat is maar goed ook, want anders zien we niks van deze stad.
Nog geen foto's gemaakt dus!

meer foto's van de ostsee-route per fiets







maandag 30 mei 2016

Mooi hier

Lübeck is een prachtige stad. Er is veel dat herinnert aan het hanze-verleden, o.a. mooie oude bakstenen pakhuizen. Het is vroeger een welvarende stad geweest, dat kan je wel zien. Er zijn ook veel kerken met meerdere koperen torenspitsen. We waren in de Dom, die gebombardeerd geweest is in de tweede wereldoorlog, maar heel mooi gerestaureerd is. Verder zijn er enorm veel ijssalons. Er is waarschijnlijk geen oorzakelijk verband tussn de kerken en de ijssalons, maar het is opvallend. Misschien hielden de mensen hier vroeger al veel van ijs en gingen ze na de kerkdienst graag ijsjes eten?
Vandaag bereikten we, via de Ostsee-Radwanderweg Boltenhagen. Onderweg deden we Travemünde aan, wat hard op weg is om het meest mondaine plaatsje aan de Oostzee te worden. Het was weer flink op en neer over soms moeilijke paden, maar het was ontzettend mooi. De kust is overal echt erg mooi en op sommige plaatsen een echte kliffenkust, zoals in Engeland of Ierland.
De stranden zijn eindeloos lang en rustig, maar dat laatste kan aan de tijd van het jaar liggen. Het was overigens uitstekend weer, misschien nog ietsje te koud om te zwemmen, maar er waren hier en daar al mensen te zien.

Op de foto's: de Dom, 16e eeuwse baksteen-architectuur (zie je veel in Hanzesteden), de kust, Travemünde vanaf de veerboot over de Trave, heerlijk ruikende wilde rozen en vlak daar achter een gedenkteken in de vorm van een kruis, dat herinnert aan de 7000 concentratiekampgevangen, die door de Engelsen per abuis werden aangezien voor Duitse troepen en vervolgens op hun boten het leven lieten in de Oostzee.
Dat laatste is een aangrijpend verhaal. Ze hadden de kampen overleefd en werden een paar uur (!) voor de vrede in mei 1945 gebombardeerd ongeveer op deze plek.
De meesten vonden hun graf in zee. En als we aan vandaag de dag denken, dan gebeuren er op zee nog steeds drama's. De mens lijkt nooit te leren. Daarom is het belangrijk als er toch hier en daar van dit soort gedenktekens staan, al is het maar een eenvoudig houten kruis.
We zijn inmiddels in voormalig Oost-Duitsland en meteen verandert er van alles. Geen internet, lastig te betalen met een Master-Card bankpas en alles is wat minder gezellig.