Vrijdag de elfde

Geen Wifi vandaag (vrijdag, de elfde), niet eens een vaste telefoonlijn. Vandaag zijn we, via een gestage klim, weer boven de 1430 meter gekomen. We slapen in Foncebadón, een piepklein dorpje, waar in de 10e eeuw een echt Spaans concilie plaatsvond. Het was behoorlijk warm vandaag (28 graden?) en  dan voel je toch wel wat lichamelijk ongemak. We dronken koffie in Ste. Catalina de Somoza, één van de bergdorpjes, waar de economie draait op de Camino. Zie de foto: de vele wandelaars en de enkele fietsers stoppen allemaal op dezelfde rustplekken, zodat je geregeld dezelfde mensen tegenkomt. Jammer van de oorspronkelijke rust daar, maar zo gaat het nou eenmaal. Sommige wandelaars doen stukken met een taxi of bus, zodat je ze verdacht veel verder weer tegenkomt, of ze laten hun bagage vervoeren, maar wij hebben alle tijd en doen op klimtrajecten meestal maar 30 km. Bijna niemand loopt zonder pijn. We zijn er echt van overtuigd dat lopen veel zwaarder is, al moeten ook wij af en toe de tanden op elkaar zetten. We ontmoetten een Canadese, die in de hitte 35 kilometer loopt, maar die moet dan ook de 22e in Santiago zijn. Wat een geluk dat wij de tijd hebben. Op de foto's verder de mooie natuur en een voorbeeld van wat mensen onderweg opschrijven, bij de (soms overdekte) rustplekken. Ze laten ook vaak stenen achter met een opschrift, als bemoediging voor anderen.
Wij doen dat allemaal niet, met onze nuchtere Hollandse koppen, maar het is leuk om te lezen.
Ook op de foto het overblijfsel van onze lunch. We leven overdag op yoghurt, fruit en vooral veel water, want het is veel te warm voor brood.

Op de foto met het kruis het dorpje, voornamelijk bestaande uit hopen steen en wat refugio's (herbergen). Een behoorlijke overgang na de drukke stad gisteren, maar geweldig om er een nacht te slapen.