Burgos

Daar zaten we gisteravond ineens weer met een echtpaar uit Washington aan tafel.
We hebben uitstekend gegeten in een refugio met een restaurant, waar je dus niet zelf hoeft te koken, wat in de regel wėl zo is.  Ze hadden alleen tafeltjes voor vier en er werden gewoon andere mensen bij ons neergezet. Even wennen, maar wat is dat leuk!
Allerlei nationaliteiten, van over de hele wereld

door elkaar en iedereen praat met iedereen.
Het is verbazingwekkend hoeveel de wandelaars (want er zijn niet veel fietsers) er voor over hebben om deze tocht te maken. We zagen pleisters en verbanden in allerlei soorten en maten en zere voeten, enkels en blaren.
Hoe is het mogelijk dat die mensen morgenochtend gewoon weer op weg gaan, na een nacht op zo'n slaapzaal, denk je dan. Ze zullen het niet allemaal halen tot Santiago, maar de meesten zijn wel vastbesloten. Onze Amerikanen zullen het wel niet halen, want mevrouw kon nog nauwelijks lopen vanwege pijn in haar achillespezen. Dan wij, die soms in een afdaling kilometers naar beneden rollen. Dat is er met wandelen niet bij dus. Wij hebben het veel gemakkelijker dan wandelaars in ieder geval, want bij ons is het een kwestie van doorzetten en dan zonder blaren of andere narigheid.
Vandaag zijn we gekomen tot vlak bij de stad Burgos. Een mooie rit en gelukkig ver weg van verkeerswegen dit keer. Dit stuk van de route loopt dwars door schitterend groene dalen (zie foto) en daar is het ook nog eens prachtig stil.
De temperatuur was vandaag tussen de 18 en 20 graden. Dat is raar, want het hoort  wel een graad of 16 hoger te zijn, maar wij vinden het perfect zo. En weer geen regen vandaag. Op de andere foto de kerktoren, vlak achter het adres waar we gisteren sliepen in Belorado. Op alle vier de hoeken ooievaars in een nest.