Zaterdag de twaalfde

Een bijzondere dag, want onze Timo is vandaag 32 jaar geworden. We hebben hem al vroeg gebeld en vinden het jammer dat we er niet zijn, maar hopen er nog vaak wèl te zijn op zijn verjaardag!
Het was vandaag behoorlijk klimmen geblazen. Vanochtend vroeg was het geweldig om de mooie natuur te zien, vooral omdat we toen rond de 1500 meter zaten, met de eeuwige sneeuw in het zicht en het leek alsof we boven de wolken fietsten. Later kwamen we nog een stuk hoger, bij het Cruz de Ferro, een symbolisch kruis op een paal, waar vroeger de pelgrims moed kregen door symbolisch hun "last" van zich af te werpen en de hoop kregen om Santiago te halen. Dit was het hoogste punt van vandaag en wat gebeurde er: "hallo Bert"  hoorden we plotseling en daar stond Bert Vos, een jaar of vijfendertig geleden onze overbuurjongen en later klasgenoot van onze Reinier. Bij Teeuwissen had Bert, in zijn laatste werkzame jaren, veel contact met hem over werk. Hij is anderhalve week later vertrokken dan wij en fietst dan ook veel meer kilometers. We waren stomverbaasd. Zie de  foto, samen met Bert.
Het was een hete dag met flink wat klimwerk, maar we hebben het doorstaan en voelen ons prima. Morgen nog een klimdag en dan wordt het wat minder heftig. Nog 203 kilometer en ook wij denken, net als de pelgrims van vroeger, dat we het wel kunnen halen. We slapen in Villafranca, nog zo'n belangrijke plaats op de route in vroeger jaren. Vroeg vertrekken morgen

is verstandig, want het wordt halverwege de dag nogal heet en dan valt het niet mee. Dat hebben we ons meer voorgenomen, maar als de wekker gaat bedenken we ons vaak.