Hoe warm het vandaag precies was, is moeilijk in te schatten, want we moesten ook best veel klimmen en dan is het snel tè warm. De Fransen vonden het ook te warm, het was volgens hen 32 graden.
Het lijkt overal waar we komen of iedereen verslaafd is aan gokken en krassen, het maakt een rare indruk op ons, zo waren de Fransen vroeger niet.
Bert heeft nog een rit gemaakt in de auto van een vriendelijke Fransman, die hem naar een winkel bracht, waar ze WD40 verkochten, zo vriendelijk zijn ze dus wel. We konden mijn fiets verlossen van, alweer een nieuw, kraakgeluid.
Op de foto Bert, die een appeltje schilt na een vermoeiende en lange klim. Voor mij is dat een vertrouwd gezicht, omdat we al veel gefietst hebben, maar nieuw was zijn grijze stoppelbaardje en-snor. Het maakt ons niet zoveel uit hoe we eruitzien, dat is duidelijk, maar ik vind die stoppels best wel stoer eigenlijk.
Morgen gaan we proberen de zogenaamde tuinen van Monet te bezoeken, ten westen van Parijs, al ligt dat niet op de route, maar volgens Johan en Ruth is dat bijzonder. Monet heeft daar fantastische schilderijen gemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.