Javier

Vandaag zat het venijn in de staart van de dag. Het was een lekker warme dag en we gingen bijna de hele dag bergafwaarts, op een enkel fel klimmetje na. Prachtige uitzichten weer.
Plotseling, zo'n negen kilometer voor Javier, onze verblijfplaats voor vannacht, was de weg helemaal afgesloten. We besloten de naastgelegen weg naar boven te nemen, maar die ging erg stijl omhoog. Op de fiets blijven zitten was onmogelijk. Na een paar honderd meter was de weg alweer afgesloten. Waar nu heen? Op zo'n moment raak je toch wel wat in paniek. Op dat moment kwam er een jeep met een oude, brommerige boer met zijn ....zoon? Die schoof gewoon het hek opzij en toen wees de zoon ons de weg: verder naar boven en dan linksaf. We hebben de fietsen, volgens de kilometerteller, wel drie kilometer omhoog moeten duwen. Je krijgt dan de neiging de inhoud van je tassen de berg af te gooien!
Uiteindelijk kwamen we, mede via onze GPS met de naam MIO (die zouden we niet meer kunnen missen), weer in de bewoonde wereld. Wat smaakte het (inmiddels traditionele) biertje bij aankomst toen lekker!
Op de foto ondermeer El Rio Aragón, het lang geleden verlaten plaatsje Escó op een berg, een roofvogel (heel veel gezien) en een enorm stuwmeer. We ontdekten bovendien dat we vandaag in totaal meer dan tweeduizend km. gefietst hebben. Wat is dat snel gegaan eigenlijk.