In Saint-Émilion gebeurde ons woensdagavond iets idioots.
We besloten van een lekker etentje te genieten op 1 van de terrassen in het centrum.
Toen we besteld hadden en er een klein flesje wijn was opengemaakt, begonnen we aan onze soep. Plotseling liep de ober naar onze fietsen, tilde mijn fiets tot schouderhoogte en smeet hem op het plein.
Bert vloog op en, terwijl de stoom uit zijn oren kwam, vroeg hij de kelner of hij gek geworden was (mijn fiets had inmiddels een scheve standaard en een beschadiging aan de stuurbekleding). Hij antwoordde dat onze fietsen (keurig naast het terras geparkeerd) niet op de goede plek stonden. Bert vertelde hem dat hij gewoon had kunnen vragen van wie die fietsen waren (de enigen in de stad, zo te zien), maar de man bleef schreeuwen. We vermoeden dat de ober niet dacht dat de eigenaars van de fietsen zijn klanten (en nog wel op leeftijd) waren. Òf hij heeft iets vreselijks meegemaakt met een fiets en daaraan een trauma overgehouden.
Ik was getuige van het volgende: Bert, driftig met zijn koppie schuddend en met zijn armen zwaaiend, tegenover een boomlange vent en ik werd een beetje bang dat die lange hem een dreun zou verkopen. Bert zal nooit zelf als eerste slaan, maar slaat wel terug als het nodig is.
Ik heb gauw onze spullen gepakt en gezegd dat we zijn eten niet hoefden en we zijn weggegaan, nagekeken door de rest van het terras, waar iedereen zei: olala...maar waarvan niemand ons hielp!
Dat kan je dus ook gebeuren op zo'n vakantie. Maar dat kan ook als je met de auto bent, al smijt je daar niet zo makkelijk mee. Ik noem Bert vanaf nu natuurlijk mijn held!
We logeren vandaag, donderdag, in een hotel in Cadillac (het is erg heet, dus niet zo'n grote afstand vandaag).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.