Het heet "lady Musgrave-island" en het is een echt vogeleiland. Het heeft spierwit zand en er ligt rondom heel veel koraal. Er gingen mensen snorkelen, maar wij zijn geen zeezwemmers, trouwens helemaal geen zwemfans, behalve zo nu en dan in een zwembad.
Het Great Barrier Reef is fantastisch mooi en ook goed te zien met een glasboot. Zelfs vanuit de boot is er veel te zien, want het rif is daar niet diep.
Onderweg waren er veel mensen ziek, want we gingen met zo'n groot soort speedboot. De dame, waar wij Zennen 😄 vroeg of we pillen mee wilden, maar ik liet stoer mijn drukarmbandjes zien, die mij (tenminste dat denk ik) tegenwoordig helpen om niet ziek te worden. Ze zei: neem er toch maar 1, want het is 32 zeemijl varen en het gaat vaak met flinke golven gepaard. Gelukkig heb ik dat gedaan en, behalve een vreemd gevoel in mijn maag, werd ik niet echt ziek. Ligt het nou aan die bandjes of aan de pil, denk ik nu. Ik denk het liefst aan het eerste, want die pillen zijn niet fijn. Nadat ik er voor de terugweg nog 1 heb genomen, viel ik als een blok in slaap voor bijna twee uur en ik voel me nu nog heel duf.
Bert heeft, zoals gewoonlijk, nergers last van en blijft fris als een hoentje.
We hadden een wandeltocht over het eiland, samen met een gids en dat was heel interessant.
Het water was prachtig groen en blauw. Soms zijn er ook walvissen, maar dit keer niet. Nou, we zijn hier nog een paar weken. Misschien zien we ze nog.
Bert zag wel dolfijnen toen hij naar buiten ging, maar ik was duf en bleef binnen en heb ze dus gemist.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.