Het weer wordt steeds zomerser. We smeren en we smeren en bedekken ons hoofd en gezicht, want we zijn nog zo wit!
De dag begon met een verdrietig telefoontje, want Wendy meldde dat haar vader naar het ziekenhuis gebracht was met een vrij ernstige hersenbloeding. Wat een schrik!
We wilden eigenlijk meteen rechtsomkeerd maken, maar later op de dag vertelden ze ons dat we thuis ook niks kunnen doen. Het is nog even afwachten hoe het gaat allemaal en zoiets is twee dagen kritiek te noemen.
Ze hebben baby Sven mee naar Delft genomen. Misschien is dat wel even goed om de zinnen te verzetten. We vinden het zo ontzettend triest: net een paar maanden opa en bijna 65, dat is wreed.
We hopen dat er wat lichtpunten komen en dat de situatie stabiliseert. Zo niet, dan gaan we toch terug, want dan willen we in de buurt zijn, ook al kunnen we niet zoveel doen.
De route was geweldig, door de bossen van natuurpark de Maasduinen en langs Venlo, alwaar we even de weg kwijtraakten (letterlijk gelukkig).
Al met al hebben bij elkaar nu 225 kilometer gefietst. We verblijven in Roermond, een drukke stad in vergelijking met het rustige Gennep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.